مخالفت خودی ها
سازمان مجاهدین خلق، سازمانی شبه نظامی بود که از سال 1344 فعالیت خود را در ایران آغاز کرد، بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال 1357 این سازمان که مدعی بود انقلاب اسلامی را انها به ثمر رسانده اند، به منازعه با ایران اسلامی پرداخت تا اینکه در سال 1360 با اعلام اقدام مسلحانه بر علیه جمهوری اسلامی ایران دست به اسلحه برد و با انجام عملیات های تروریستی در ابعاد کوچک و بزرگ بیش از ١٧ هزار نفر از مردم ایران اسلامی را به شهادت می رسانند که مهمترین این اقدامات بمب گذاری در بخست وزیر و دفتر حزب جمهوری اسلامی ایران است که در این دو حادثه رییس جمهور، نخست وزیر و رییس دیوان عالی کشور جمهوری اسلامی ایران به شهادت می رسند. بعد از فراز سازمان از ایران به دامان صدام حسین، دیکتاتور عراق رفته و در مقابل کشور خودشان اسلحه به دست گرفته و در دو عملیات بر علیه جمهوری اسلامی ایران شرکت می کنند.
بعد از پذیرش صلح از سوی ایران و عراق، سازمان مجاهدین خلق با حمایت تجهیزاتی از سوی صدام حسین با خیال چند روزه فتح تهران به ایران حمله می کند که با ورود به ایران اقدامات شنیعی همچون آتش زدن انسانها و به دار آویختن آنها دست می زند.
این سازمان هم اکنون خود را آلترناتیو جمهوری اسلامی ایران دانسته و تمام تلاش خود را برای ضربه زدن به جمهوری اسلامی ایران انجام می دهد..
این سازمان بعد از حدود ٢۵ سال حضور در عراق با پایان یافتن حکومت صدام حسین بر عراق، از این کشور اخراج شد و با حمایت های مالی برخی از کشورهای عربی و حمایت های مستقیم آمریکایی ها در آلبانی مستقر شد.
گروهک تروریستی منافقین بارها ثابت کرده است که با پول پاشی های خود حتی سناتورهای آمریکایی را نیز خریده است و این در حالی است که این گروهک تروریستی سابقه ترور 6 مستشار آمریکایی را دارد ولی با این وجود نیز عدهای از سناتورهای آمریکایی به کشور و مردم خود به خاطر مقداری دلار که بوی خون می دهد خیانت کردهاند.
در روزهای گذشته نانسی میس در یک اقدام تبلیغاتی نامه ای را به آنتونی بلینکن زده است تا باعث ترس ادی راما از تصمیمی که بر ضد منافقین گرفته است شود، در این نامه ذکر شده که دولت آلبانی باعث نقض حقوق بشر در مورد اعضای گروهک تروریستی منافقین شده است و به عنوان مثال اعضای این فرقه تروریستی اجازه دسترسی به اینترنت را ندارند.
مواردی در این نامه ذکر شده که یک هدف را دنبال میکند و آن فشار به دولت آلبانی برای آزاد گذاشتن منافقین برای انجام کارهای سیاسی و تروریستی خود است. ولی هیچ کسی به این نکته توجه نکرده است که این خود رهبران فرقه رجوی هستند که دسترسی اعضای منافقین را به اینترنت محدود کردهاند و اینطور نیست که این اتفاق اخیرا رخ داده باشد.
اعضای فرقه منافقین بیش از 40 سال است نه دسترسی به مطبوعات دارند و نه اجازه داشتن اینترنت و حتی تماس تلفنی را دارند. این افراد به طور کلی از دنیای بیرون از کمپ منع شدهاند و در واقع این خود رهبران این گروهک تروریستی هستند که ناقض حقوق بشر در مورد اعضای خود هستند. اگر هر عضوی از منافقین قصد خروج از کمپ را داشته باشد مورد شکنجه جسمی و روانی ، زندانی و حتی اعدام قرار میگیرد مانند خانم فهیمه آذرانی از اعضای منافقین که چندی پیش قصد خروج از کمپ را داشت ولی به خاطر فشارهای روانی و جلسات متعدد مغزشویی سکته قلبی کرد و جان خود را از دست داد. اگر خانم نانسی میس راست میگوید و واقعا به دنبال رعایت حقوق بشر در مورد اعضای منافقین است، با همکاری دولت آمریکا این افراد را از کمپ و زیست پادگانی خارج کرده و به هر یک اجازه آزاد زندگی کردن را بدهد یا اینکه دیوارهای کمپ را خراب کند و اجازه بدهد اعضا از کمپ خارج شوند و به راحتی در آلبانی تردد کنند یا آزادانه با خانوادههای خود تماس بگیرند یا بتوانند خانوادههای خود را در تیرانا ملاقات کنند، اینها فقط بخشی از محدودیتهای گروهک تروریستی منافقین است که برای اعضای خود قرار داده است و بیش از 40 سال است که اعضای این گروهک در داخل دیوارهای بلند کمپ های مختلف در کشورهای عراق و فرانسه و آلبانی زندانی شدهاند و هیچ ارگان حقوق بشری صدای این زندانیان را نمیشنود.
خانم نانسی میس اگر واقعا حقوق بشر میخواهید به جای فشار بر دولت آلبانی و نخست وزیر این کشور ادی راما که فقط قصد رعایت قانون را در کشور خود دارد، اعضای منافقین را از کمپ نجات دهید.
سازمان مجاهدین خلق بعد از حضور در آلبانی تلاش کرد تا چهره خشن و تروریستی خود را بازسازی نماید و در این مسیر با تاکید بر رعایت قوانین حقوق بشری در بین اعضای خود، خود را به عنوان سازمانی دموکراتیک نشان داد، در حالی که اقدامات این سازمان در دوره های مختلف بخصوص هم اکنون که در آلبانی مستقر هستند، نشان مید هد که حقوق بشر و رعایت قوانین آن تنها شعاری است که از سوی سازمان در حال ترویج است و در داخل چنین ادعایی به هیچ عنوان عملی نمی شود.
اقدامات سالهای اخیر و پوسته ظاهری سازمان از دید و نظر ناظران بین المللی پوشیده نمانده و بسیاری از کنشگران سیاسی در دنیا نسبت به اقدامات این سازمان واکنش نشان داده اند.
«حمایت کلامی از مجاهدین خلق هزینه دارد. چنین کاری، گروهی را تایید و حمایت میکند که به باور ایرانیها، از حکومت فعلی بدتر است. » این جملات را مایکل روبین یکی از مخالفان جمهوری اسلامی ایران به واشنگتن اگزمینر گفته است.
ایندیپندنت فارسی در گزارشی از منفور بودن اعضای سازمان مجاهدین خلق در ایران و توسط مردم ایران نوشته است.
بسیاری از چهره های سیاسی و فعال مدنی اپوزیسیون خارج نیز، سازمان مجاهدین خلق را وصله ای ناجور برای خود می دانند.
آنها معتقدند که سازمان مجاهدین خلق در طول سالیان گذشته و بخصوص بعد از انقلاب اسلامی، اقدامات محیرالعقولی را بر علیه مردم کشوری انجام داده است که سابقه آن در هیچ کشور و یا گروه مخالف یک دستگاه حاکمیتی دیده نشده است.
مایکل روبین در همین مقاله واشنگتن اگزمینر در خصوص نفرت ایرانی ها از سازمان مجاهدین خلق می نویسد: « ایرانیها از مجاهدین خلق متنفرند. این گروه از نخستین متحدان آیتالله خمینی بود. پس از اینکه خمینی اقدام به تصفیه سیاسی آنها کرد، … اما رهبرشان به عراق گریخت.»
او به اشتباهاتی که این سازمان در عراق مرتکب شده اشاره کرده و ادامه می دهد:«در عراق دو اشتباه مرتکب شدند که ایرانیها نخواهند بخشید: با صدام حسین که شهرهای ایران را موشکباران میکرد و سربازان ایرانی را میکشت، متحد شدند.»
روبین علت دوم را اینگونه توضیح می دهد:« آنها همچنین موجی از عملیاتهای تروریستی به راه انداختند تا جمهوری اسلامی را بیثبات کنند، که در این روند صدها ایرانی بیگناه نیز کشته شدند.»
او در نهایت نتیجه می گیرد:« به بیان دیگر، ایرانیها مجاهدین خلق را به همان چشمی میبینند که مردم آمریکا شهروندان آمریکایی عضو طالبان را.»
اعتراض کامبیز اتابای رییس دفتر فرح همسر شاه مخلوع ایران، نیز در نوبه خود جای تامل دارد.
او در نامه ای به پمپئو وزیر سابق امور خارجه آمریکا به صراحت به حضور وی در نشست سالیان اعضای مجاهدین خلق در آلبانی انتقاد کرده و می نویسد::« مجاهدین خلق فرقهای سیاسی با سابقه فعالیتهای تروریستی است که به مرگ افراد بسیاری منجر شد، از جمله مشاوران آمریکایی نیروهای مسلح ایران در دهه ۱۹۷۰».
آتابای در ادامه، حمایت پمپئو از مجاهدین خلق را «حیرتانگیز» خواند و نوشت: «در حالی که شما و شماری از سیاستمداران ارشد سابق آمریکا در گردهماییهای مجاهدین خلق شرکت میکنید، حقیقت این است که شرکتکنندگان در تجمعهای اعتراضی جاری در ایران در چهار ماه گذشته هیچ ارتباطی با مجاهدین خلق نداشتهاند.»
آتابای ضمن اشاره به اینکه معترضان جوان در ایران هیچ وابستگی سیاسی خاصی ندارند، تاکید کرد که «مجاهدین خلق در داخل ایران منفورند».
واکنش های اپوزیسیون خارج از کشور که در عداوت و دشمنی با جمهوری اسلامی ایران هم راستا هستند، بر این موضوع تاکید می کند که عملکرد سازمان مجاهدین خلق در مواجهه با مردم و گروه های سیاسی حتی گروه های معاند و دشمن ایران اسلامی، آنقدر سیاه و غیرقابل تایید است که این گروه ها و افراد نیز نمی توانند خود را همراه این سازمان حتی در عداوت با جمهوری اسلامی ایران بدانند.