در روزهای اخیر مراسم سال نو و کریسمس در سراسر جهان برگزار شد، اما کریسمس امسال در آلبانی متفاوت بود، مردم آلبانی گزارش دادند که اعضای گروهک تروریستی مجاهدین خلق در مراسم آنها حضور داشتند و از آنها فیلمبرداری کردهاند که به نظر می رسید می خواستند چهره افراد حاضر در مراسم را ضبط کنند، نه خود مراسم را، دلیل فیلمبرداری نامشخص بود اما این اقدام مردم را عصبانی کرد که با تماس برخی از مردم با پلیس ضد تروریستی آلبانی روبرو شد که باعث حضور ماموران در کلیسای سنت لوسی واقع در دورس شد. چیزی که برای مردم آزاردهنده بود این بود که این افراد تروریست هایی معروف بودند که در مراسم شب کریسمس شرکت می کردند در حالی که اصلا مسیحی نبودند. حضور مجاهدین خلق در آلبانی از سال 2016 نفرت گسترده ای را در بین مردم نسبت به این گروهک تروریستی ایجاد کرده است، آلبانی دوست خوب ایران بود و حضور مجاهدین خلق که تا سال 2012 در سازمان های تروریستی خارجی آمریکا (FTO) بود، این رابطه را خراب کرد که باعث عصبانیت مردم از حضور آنها در خاک آلبانی شد، اما اجازه دهید برای دیدن پیشینه این گروهک و فعالیت های تروریستی آن به گذشته این گروهک نگاهی بیاندازیم.
سازمان مجاهدین خلق، سازمانی شبه نظامی بود که از سال 1344 فعالیت خود را در ایران آغاز کرد، بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال 1357 این سازمان که مدعی بود انقلاب اسلامی را انها به ثمر رسانده اند، به منازعه با ایران اسلامی پرداخت تا اینکه در سال 1360 با اعلام اقدام مسلحانه بر علیه جمهوری اسلامی ایران دست به اسلحه برد و با انجام عملیات های تروریستی در ابعاد کوچک و بزرگ بیش از 17 هزار نفر از مردم ایران اسلامی را به شهادت می رسانند که مهمترین این اقدامات بمب گذاری در بخست وزیر و دفتر حزب جمهوری اسلامی ایران است که در این دو حادثه رییس جمهور، نخست وزیر و رییس دیوان عالی کشور جمهوری اسلامی ایران به شهادت می رسند. بعد از فراز سازمان از ایران به دامان صدام حسین، دیکتاتور عراق رفته و در مقابل کشور خودشان اسلحه به دست گرفته و در دو عملیات بر علیه جمهوری اسلامی ایران شرکت می کنند.
بعد از پذیرش صلح از سوی ایران و عراق، سازمان مجاهدین خلق با حمایت تجهیزاتی از سوی صدام حسین با خیال چند روزه فتح تهران به ایران حمله می کند که با ورود به ایران اقدامات شنیعی همچون آتش زدن انسانها و به دار آویختن آنها دست می زند.
این سازمان هم اکنون خود را داعیه دار حقوق بشر و آلترناتیو جمهوری اسلامی ایران دانسته و تمام تلاش خود را برای ضربه زدن به جمهوری اسلامی ایران انجام می دهد.
این سازمان بعد از حدود 25 سال حضور در عراق با پایان یافتن حکومت صدام حسین بر عراق، از این کشور اخراج شد و با حمایت های مالی برخی از کشورهای عربی و حمایت های مستقیم آمریکایی ها در آلبانی مستقر شد.
این سازمان در راستای تغییر چهره تروریستی و خون بار خود در سالهای گذشته و در مواجهه با کشورهای مختلف از جمله کردهای عراق و ایران اسلامی، اقدام به برگزاری نشست های سالیانه می کند. در این نشست ها که عموما بازنشستگان سیاسی که مقبولیتی در کشور خود ندارند دعوت شده و اقدام به سخنرانی و هیجانات کاذب در راستای چهره سازی جدید سازمان مجاهدین می کنند.
سازمان منافقین بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، یعنی در زمانی که دست به سلاح برد و ترورهای گستردهای را در کشور ما انجام داد، این تصور را داشت که با ترور رهبران فکری انقلاب میتواند جامعه را به هرج و مرج بکشاند و در سایه این هرج و مرج در جامعه، کشور را تصاحب کند.
در آن زمان اقدامات گستردهای که بعدها معلوم شد با هماهنگی ویژه سرویسهای اطلاعاتی امنیتی غربی بوده، در ایران صورت گرفت.
همزمان با آغاز این فعالیتها فرانسه بهعنوان مقر اصلی هماهنگی این گروهک انتخاب و فعالیتهای آنها به مرکزیت پاریس با امکانات لجستیکی، امنیتی و رسانهای آغاز شد. این توضیحات و دادهها هم با جزئیات در گزارشهای وزارت خارجه آمریکا، گزارشهای اتحادیه اروپا و موسساتی همانند موسسه رند آمده است.
از ابتدای انقلاب خون 12 هزار نفر از این تعداد به دست عوامل گروهک تروریستی منافقین بر زمین ریخته شده است. در سالهای ابتدایی انقلاب، بهویژه از زمانی که عوامل این سازمان ضمن خروج از حاکمیت دست به اسلحه بردند، فصل مشترک عمده این حوادث از یک واژه بود؛ «منافقین».
ترور رهبر جمهوری اسلامی ایران، بمبگذاری در دفتر حزب جمهوری و شهادت شهید بهشتی و 72 تن از یارانش، بمبگذاری در ساختمان نخستوزیری و شهادت شهید رجایی و شهید باهنر، ترور بسیاری از شخصیتهای مذهبی و ائمه جمعه نظیر آیتا… مدنی و آیتا… دست غیب، آیتا… صدوقی، آیتا… اشرفیاصفهانی و… ، تنها گوشههایی از اقدامات این گروهک تروریستی بود. اقداماتی که البته الزاما محدود به مسئولان نظام نبوده، بلکه مردم ایران را هدف گرفته بود. در همین راستا منافقین بهویژه در سالهای دفاع مقدس که کشور از ثبات امنیتی چندان بالایی برخوردار نبود، با اعزام تیمهای ترور به داخل ایران، اقدام به عملیات تروریستی و به شهادت رساندن مردم بیگناه در شهرها میکردند.
شکست سنگین در عملیات مرصاد، به تدریج منافقین را به سوی اقدامات دیگری از قبیل پیگیری خط ناامنی داخلی و ایجاد اغتشاش در داخل کشور سوق داد. بمبگذاری و خمپارهاندازیهای بیهدف در شهرهای مختلف در دهه 70 نظیر حمله خمپارهای به دانشگاه شهید چمران اهواز، بمبگذاری و خمپارهاندازی در سه نقطه تهران، حمله خمپارهای به یک ساختمان مسکونی در ایلام، ترور شهید لاجوردی و شهید صیاد شیرازی، جاسوسی به نفع بیگانگان بهویژه آمریکا، ایجاد شانتاژ و ارائه اطلاعات غلط به نهادهای بینالمللی درخصوص برنامه هستهای ایران، بهرهبرداری از اعتراضات پس از انتخابات سال ۸۸ و حوادث دی ماه 96 و تولید اغتشاش و ناامنی در شهرهای مختلف و… از دیگر اقدامات تروریستی این گروهک است.
سازمان مجاهدین خلق با این پرونده سنگین که سر خط آن پناهنده شدن به دامان دشمنان مردم ایران اسلامی است، نفرتی را از خود در دل مردم ایران اسلامی ایجاد کرد که تا سالها پس از پایان فعالیت این سازمان هم بر جای خواهد ماند و لکه ننگی خواهد بود بر تارک تاریخ.