سازمان مجاهدین خلق، سازمانی شبه نظامی بود که از سال 1344 فعالیت خود را در ایران آغاز کرد، بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال 1357 این سازمان که مدعی بود انقلاب اسلامی را انها به ثمر رسانده اند، به منازعه با ایران اسلامی پرداخت تا اینکه در سال 1360 با اعلام اقدام مسلحانه بر علیه جمهوری اسلامی ایران دست به اسلحه برد و با انجام عملیات های تروریستی در ابعاد کوچک و بزرگ بیش از 17 هزار نفر از مردم ایران اسلامی را به شهادت می رسانند که مهمترین این اقدامات بمب گذاری در بخست وزیر و دفتر حزب جمهوری اسلامی ایران است که در این دو حادثه رییس جمهور، نخست وزیر و رییس دیوان عالی کشور جمهوری اسلامی ایران به شهادت می رسند. بعد از فراز سازمان از ایران به دامان صدام حسین، دیکتاتور عراق رفته و در مقابل کشور خودشان اسلحه به دست گرفته و در دو عملیات بر علیه جمهوری اسلامی ایران شرکت می کنند.
بعد از پذیرش صلح از سوی ایران و عراق، سازمان مجاهدین خلق با حمایت تجهیزاتی از سوی صدام حسین با خیال چند روزه فتح تهران به ایران حمله می کند که با ورود به ایران اقدامات شنیعی همچون آتش زدن انسانها و به دار آویختن آنها دست می زند.
یکی از بزرگترین خیانت هایی که سازمان مجاهدین خلق در حق ملت ایران انجام داد، پناه بردن به دامن دشمنان ایران اسلامی از جمله عراق بود.
سرنگونی رژیم صدام در عراق، این سازمان را بی خانمان کرد و سازمان برای یافتن حامیان جدید به دامان آمریکا و اسراییل که دشنمان قسم خورده جمهوری اسلامی ایران هستند افتاد.
آلبانی محلی شد که این بار سازمان برای حضورش انتخاب کرد. رهبران سازمان برای پذیرفته شدن در آلبانی سلاح های خود را کنار گذاشته اما دشمنی با مردم ایران را کنار نگذاشتند. آنها این بار با استفاده از ظرفیت سازی در شبکه های اجتماعی، آرایش جدید نظامی ای در مقابل مردم ایران گرفته و با فعالیت در فضای مجازی و دشمنی با مردم ایران اسلامی در این فضا، اقدامات بسیاری را علیه نظام و مردم ایران انجام دادند.
این اقدامات اعضای سازمان مجاهدین خلق را می توان در آشوب هایی که در فتنه 88، آشوب های بنزین و اتفاقات سال 1401 دید.
در این میان سازمان، با استفاده سازمان مجاهدین خلق اما از زیر ساختهای سایبری آلبانی، بر علیه مواضع جمهوری اسلامی حملات گسترده ای را داشته، پس در نتیجه می توان آلبانی را به دلیل در اختیار قرار دادن زیر ساختهای سایبری خود به منافقین مورد نگوهش قرار داد.
چرا که سازمان با استفاده از زیر ساختهای سایبری این کشور تلاش داشته و دارد تا به مواضع جمهوری اسلامی ایران حمله کند.
در جنگ سخت، این مواضع، مواضع سرزمینی و دارای جایگاه های فیزیکی بود، اما در جنگ نرم این مواضع اندیشه ها و افکاری است که مخالفان جمهوری اسلامی بخصوص سازمان مجاهدین خلق مورد هدف قرار داده اند.
پس در نتیجه مردم ایران نیز می بایست در مقابل جنگی که سازمان مجاهدین خلق همواره به دنبال آن بوده و هست، اقدامات متقابل انجام دهد.
حمله به زیرساخت های سایبری کشور آلبانی هر چند که هیچگاه از سوی دولت مردان ایران اسلامی پذیرفته نشد، اما آلبانی را در موقعیتی که قرار داده است که در صورت ادامه این روند می تواند، به بُرنده ترین وجه ممکن عمل کند.
چرا که از یک سو حمایت های معنوی و سیاسی از سازمان مجاهدین خلق می تواند، آلبانی را در موقعیت خطرآفرین بودن زیرساختهای خود ببیند و از سوی دیگر در صورت به وجود آمدن چنین وضعیتی در آلبانی، کشور آلبانی و به تبع آن مردم آلبانی با مشکلات جدی مواجه می شوند.
در این صورت دولتمردان و مقامات آلبانیایی باید به این موضوع توجه داشته باشند که اکنون در موقعیت اره قرار دارند، موقعیتی که اگر به اینگونه اقدامات خود، ادامه دهند، ممکن است که حملات گسترده تری به زیرساخت های سایبری این کشور و بعضا مختل شدن، زیرساختهای اصلی این کشور بیانجامد.